Bir veda, bir hayal kırıklığı
Yıllardır gönül verdiğim, sevinciyle üzüntüsüyle hayatımda yer eden Fenerbahçe ile bugün yollarımı ayırıyorum.
Bu kolay bir karar değil.
Çünkü Fenerbahçeli olmak sadece bir takım tutmak değil, bir aidiyeti, bir geçmişi, bir kimliği sahiplenmekti benim için. Ancak son yaşananlar, bu güçlü bağı koparma noktasına getirdi beni.
Spor, insanları bir araya getiren en güçlü alanlardan biridir. Tribünlerde farklı görüşten, inançtan, geçmişten insanlar yan yana gelir; aynı anda sevinir, aynı anda üzülür.
Takım tutmak, bir ortak heyecan, bir paylaşımdır. Ancak bu ortak payda, bir grubun ideolojik sembollerine, hassasiyetleri gözetmeyen mesajlarına sahne olursa; sporun birleştirici değil, ayrıştırıcı bir araç haline gelmesi kaçınılmazdır.
Fenerbahçe’nin son şampiyonluk kutlamalarında sergilenen LGBT temalı görseller ve mesajlar, benim için bu kırılma anı oldu. Elbette herkesin inancı, hayat tarzı, düşüncesi kendine aittir. Fakat bir spor kulübü, özellikle de milyonlara hitap eden bir camia; böylesine tartışmalı ve toplumu ikiye bölebilecek meseleleri, kutlamalarının bir parçası haline getirmemelidir.
Bu durum, yalnızca benim değil, binlerce taraftarın hassasiyetlerini hiçe saymaktır. Sporu ve şampiyonluk sevincini, bir ideolojik gösteriye çevirmek ne kulüp kültürüne ne de taraftar ahlakına yakışır. Ne kimseye düşmanım, ne kimsenin yaşam tarzına karışırım. Ancak spor sahası, kimsenin özel gündemini dayatacağı bir platform değildir.
Bugün Fenerbahçe benim için artık sadece bir isimden ibarettir. O aidiyet duygusu, o heyecan, o gurur yerini sessiz bir hayal kırıklığına bıraktı. Bu noktaya gelinmesinin sorumluluğu da doğrudan kulüp yönetimine aittir.
Bu sebeple, yıllardır gönül verdiğim Fenerbahçe ile olan tüm bağımı koparıyor, bu kararı bir protesto olarak kamuoyuyla paylaşıyorum.
Bazen sevgiyle bağlandığınız yerden, ilkeleriniz uğruna ayrılmak zorunda kalırsınız.
Benimkisi tam da böyle bir veda…